Stavrað og stavraðan

Í føroyska stavraðnum eru 29 bókstavir.

Smáir bókstavir

a, á, b, d, ð, e, f, g, h, i, í, j, k, l, m, n, o, ó, p, r, s, t, u, ú, v, y, ý, æ, ø.

Stórir bókstavir

A, Á, B, D, Ð, E, F, G, H, I, Í, J, K, L, M, N, O, Ó, P, R, S, T, U, Ú, V, Y, Ý, Æ, Ø.

Í Stavsetingarorðabókini eru harafturat bókstavirnir c, q, w, x og z, sum verða nýttir í ávísum orðum av fremmandum uppruna.

Í Stavsetingarorðabókini verða bókstavirnir skipaðir soleiðis:

a, á, b, c, d, ð, e, f, g, h, i, í, j, k, l, m, n, o, ó, p, q, r, s, t, u, ú, v, w, x, y, ý, z, æ, ø.

Stavraðan
Tá ið vit skráseta eitt nú bøkur og greinir, fólkanøvn, landafrøðilig nøvn o.s.fr., hava vit við hvørt brúk fyri bókstavum, sum ikki eru í føroyska stavraðnum. Tá kann ivi við hvørt vera um, hvussu raðfygjan skal vera. Tá ið talan er um latínskar ella enskar stavir, t.e. c, q, w, x og z, er neyvan nakar í iva, og danskt å seta vit, eins og danir sjálvir, aftast í stavraðnum uttan at hugsa um tað. Eisini seta vit ö saman við ø, og kanska eisini svenskt ä saman við æ. Men hvussu við t.d. týskum ü? Skulu vit fata tað sum eitt frábrigdi av u, sum týskarar sjálvir, og harvið bólka tað saman við u, ella skulu vit rokna tað sum ein sjálvstøðugan stav? Og hvar skal hann so standa, eftir u ella ú ella onkra aðrastaðni? Og skulu vit rokna þ sum eitt frábrigdi av t, tí norrønt þ verður regluliga, við nøkrum undantøkum, til t í føroyskum? Ella skulu vit fata tað sum ein sjálvstøðugan stav, m.a. tí tað framvegis er ein sjálvstøðugur stavur í grannamáli okkara íslendskum.

Málnevndin hevur eftir áheitan viðgjørt spurningin og mælir til ta stavraðan, sum er víst niðanfyri. Teknini í klombrum hoyra undir teknini vinstrumegin og verða stavraðað í teirri vístu raðfylgjuni.