Har ið sagnorð tekur hvørjumfall, er ávirkið fyri lítlari og ongari broyting aftur ímóti hvønnfalsávirki.
Um vit t.d. bróta okkurt, er tað, ið brotnar, fyri stórari broyting. Sigmundur breyt svørðið; og svørðið nevna vit tí í hvønnfalli. Men at Sjúrður reiggjaði svørðinum var í sær sjálvum eingin broyting við svørðinum; svørðinum stendur í hvørjumfalli, ella sum vit kvøða: "brá hann sínum brandi." -
Men hvat nú við teirri lítlu broytingini, har ið upplýst verður staðið, hvar ið svørðið verður reiggjað? - "Hann reiggjaði svørðinum upp um høvdið" - ella "Hann reiggjaði svørðið upp um høvdið"? - Á nútíðarføroyskum og í kvæðamáli verður eisini nýtt hvønnfall: "(Sjúrður) dregur út sítt búgvið svørð og tað í loftið brá."